کتاب و کتابخوانی

به گزارش خبرگزاری مهر، نمایشگاه دهمین سالانه تبادل چاپ دستی در نگارخانه لاله در روز جمعه ۷ دی ۱۴۰۳ افتتاح و تا ۳۰ دی شاهد حضور آثاری از هنرمندان خارجی است.

این‌رویداد، برای دومین بار میزبان آثاری از هنرمندان مطرح بین‌المللی از جمله ادوارد مونش، اری ریدینگ، اوتاگاوا هیروشیگه، پاول گیراردت، پابلو پیکاسو، پل سزان، دایان دیواین، رامبراند هارمنزون ون راین، رنه ماگریت، جرج براک، سالوادور دالی، فرنان لژه، کلود مونه، م. مربی، ماکس ارنست، هنری ماتیس و واسیلی کاندینسکی است.

نمایشگاه دهمین سالانه تبادل چاپ دستی، با حضور بیش از ۳۰۰ اثر از هنرمندان داخلی و بین المللی و هدف معرفی و گسترش فعالیت هنرمندان در حیطه چاپ دستی برپا شده و علاوه بر حضور ۲۱۸ اثر منتخب بخش داوری، حضور آثار هنرمندان مدعو تک ادیشن و بین‌المللی را نیز در خود جا داده است.

محمد علی سعیدی رئیس این سالانه، نمایشگاه چاپ دستی را منتخبی از آثار هنرمندان مطرح کشور در حوزه چاپ و هنرمندان جوان نخبه و برگزیده بخش داوری دانست که در نگارخانه لاله به نمایش درآمده است. تمامی تکنیک‌های چاپ دستی که قابلیت تکثیر دارند از جمله: کالکوگرافی (حکاکی روی فلز)؛ زیلوگرافی (حکاکی روی چوب و لینولئوم)؛ لیتوگرافی (چاپ سنگی)؛ سریگرافی (سیلک اسکرین)، روش‌های دیجیتال و مونوپرینت (چاپ تک نسخه) که در طراحی اثر خود خلاقیت و ایده پردازی را در درجه اول اهمیت قرار داده و به لحاظ قالب ساختاری از اثر هنرمند دیگری کپی برداری نشده و در ۲ سال اخیر طراحی و چاپ شده بودند در بخش داوری حائز شرایط ورود به بخش تبادل و نمایشگاه دانستند.

وی افزود: نگارخانه لاله با سابقه برگزاری سالانه‌های تبادل چاپ دستی اینک به پاس استقبال، توجه و حضور هنرمندان چاپ دستی میزبان دهمین سالانه این رویداد ارزشمند هنری است.تنوع تکنیک و خلاقیت در آفرینش اثر و موضوع با رویکرد آموزشی از ویژگی‌های منحصر به فرد این دوره نمایشگاه می‌باشد.این نمایشگاه حاصل حضور حداکثری هنرمندان از سراسر سپهر گسترده ایران زمین از آذربایجان تا خراسان و از سیستان تا کردستان، از یزد و اصفهان، تا گیلان و مازندران، از هرمزگان تا لرستان و جای جای این سرزمین هنرپرور است. هنرمندان فعال در عرصه چاپ دستی، با حفظ اصالت در اثر به ادراکی هنرمندانه دست یافته و ارزش چاپ دستی را هرچه بیشتر به اثبات رسانده اند. نگاه گذرا اما گیرا به آثار استادان و سرآمدان نامدار این عرصه و پرورش نسلی از هنرمندان جوان معاصر و علاقه مند که گوشه‌ای از آن در نمایشگاه حاضر به چشم می‌خورد، نوید آفرین این همراهی متواضعانه که اصل گوهر هنر را هویدا می‌نماید، می‌باشد.همچنین حضور آثار ارزشمند هنرمندان تراز اول جهان در این نمایشگاه رویداد هنری بی نظیری است که نگارخانه لاله را مفتخر به ارائه آن نموده است.

در روز افتتاح این نمایشگاه آثار این‌هنرمندان صنعت چاپ به نمایش درآمد:

ریحانه آخوندی زردینی، راضیه آقاباباپور، یسنا آقاجانی، مبینا آقامردی، فرناز آقایاری، داور آقایی، اسماً ابراهیمی، نیکا ابراهیمی، مریم ابراهیمی، علی اصغرابراهیمی نیکو، اسماءاتفاق، سوین اثنایی، سمیه احمدپور خرمی، ملیکا احمدی، نرگس احمدی، زهرا سادات احمدی، لاله ارشدی، هستی اروسیا، سارا اسبقی، فاطمه اسدی، محبوبه اسفندیاری، یکتا اصغرزاده، سمانه افشار، مهتاب اکبرزاده، حنانه امیدی، هانا امینی،، ثریا باقری، معصومه باقری، سارا باقری نیا، ریحانه بای، آیدا برادران کتابچی، مریم برادران نخجوان، شادمان بردافکن، مهسا برزه کار، علیرضا بشیری، گندم بنی اسدی، بهاره بهرامی، ملیحه بیات، فاطمه پارسا، آتنا پاک پور، شیرین پرهیزکاری، فهیمه پرویزی، مهسا پنجه پور، زهرا پهلوان، آرتا پهلوان زاده، مائده پورسیدی، ندا پورمند شاهوند، آیدا پیرعلی دشتی، فتانه پیری خواه، سارا ثالثی، سایه ثقفی، فاطمه حاجی زاده، مریم حجتی، ثنا حسین زاده، فاطمه حسینی سندیانی، سودابه حضوری، تارا حیدری، مرضیه حیدری، سهیل خانبابایی، سالار خانه بابایی، مهران خانی، رضوانه خاوری، مهسا خرمی، امیرمحمد خلج، فاطمه خندان مردخی، پرستو خوش حساب، شیوا خوشنویس، نسیم ده باشیان، زهرا دهقان، حنانه دهقان منشادی، لادن ذوالفقاری، الهام رادفر، سولماز راشدزاده، الهه راثی، پرنیان رامین فر، زهرا رجبی، ارمغان رحمان پور، دینا رحیمی، نیروانا رستگارطلب، مهرانه رضازاده، منصوره رضایی، فاطمه رضایی، مهدیه رضایی، فاطمه رضوانی، ریحانه رفیعی، رومینا رنجبران، سارا رودباری، زهرا روستایی، درسا زاده محمد اولیایی، راضیه زارع، بیتا زندی، ستاره زرنگین، فاطمه سازدار، حنانه سائیلی، محدثه سرباز، فائزه سعیدنیا، محمدعلی سعیدی، فائزه سعیدی کشاورز، فاطمه سلامت زاده، پرستو سلمان پور، سمیرا سلمانیان، رؤیا سیاه کمری، هانیه سیاهکوهی، دینا شاهی، سمانه شایسته نیک، زری شجاعی، نیلوفر شریعت طلب، شهره شصتی، رامونا شفیعی، پردیس شفیعیون، زهرا شکری، ابوالفضل شمس الدینی، هستی شهبازیان، صبا شیخ ابومسعودی، مریم شیخی، هانیه شیخی زاد، خورشید شیرواندهی، محمدرضا شیرین نیا، الینا صاحب زمانی، صبا صادق، صهبا صادقی، تینا صادقیان، صدف صبوحی، مژده صدرا، شیدا صفاری، ملیکا صیادی، زهرا طالبی، مهدیه طاهری، اکرم طوسی، سمیرا عالمی، سوگند عالیشاه، یاسمن عباسی، رؤیا عباسیان، فاطمه عباسی دامانی، مهسا عسکریان، آیدا عسگری همت، کتایون عسلیان، رومینا عطاپور، سحر عطایی، نسرین عظیمی، زینب علی اکبری جم، مهتاب علی آبادی، ساناز علی زاده، محمد علیزاده، سامان عهدی، فائزه غفرانی، زهرا غلامی، آرینا غلامی، ساناز فارسیمدان، گلناز فاضل انواری، سیدعلی فاضلی، رباب فتاحی، فاطمه فلاح زاده، سرور قاسم پور، نگار قاسمی، علی قاسمی نژاد، صبا قربانی، سیده فاطمه کاظمی، سارا کاوه، سمیرا کاویانی تهرانی، آیدا کردی، عطیه کریمی، مشکات کریمی، فرنیا کشاورزیان، مائده کلانتری، ثریا کلبادی نژاد، سروناز کلهرنیا، ساجده کیانوش راد، فرناز کیانی، شیدا گرجی دوست، اسرا گل محمدی، سالومه گل نراقی، حمیده گوهری، سعیده گوهری، فاطمه لطیفیان، مبینا ماهرانی، الهه محرومیه، محدثه محسن زاده، پرنیان محسنی مفیدی، یاسمن محمدزاده، زهرا محمدصادقی، کیمیا محمودی، سها محمودی درخش، سایه مذکوری، فاطمه مرادی، پوریا مرزبان، زینب مستأجران، سیده نهال مشکاتی، سحر مصطفوی، نیلوفر مقصودی، الهام مکی آبادی، عطیه ملأ محمدعلی، شیدا منجمی، عقیق مهدوی، زینب مهدی، صهبا مهران، آتنا مهرانفر، پرنیان موسوی، آذین مؤمنی طامه، مرضیه میرزایی، فاطمه میرزایی (مهدیس)،زهرا میرعبدالهی، آیناز مینافر، سارا نجف زاده، نیایش نجفی، فاطمه نجفی ملکی، مریم نظری، پروانه نعمتی، نگین نعمتی، مهکامه نقشینه، عسل نیکوکار، آسو هاشمی، نگین هدایتی، فرشته همتی، ستاره هنرمند، مسعود وزیری، روژان وفایی و هما ولمزیاری.

در بخش مدعوین نیز آثار این‌افراد به نمایش در آمد:

سمانه آبایی، آرمان آرون، داور آقایی، امیر منصور آلمالو، فاطمه ابراهیمی، محبوبه اسفندیاری، یکتا اصغرزاده، فاطمه امانی راد، ناصر اویسی، بهاره بهرامی، ملیحه بیات، یلدا پاک گوهر، ندا پورمند شاهوند، فرامرز پیلارام، محمد تجویدی، سهیل حسینی، ابراهیم حقیقی، ارمغان رحمان پور، مریم رحمان پور، الهام رادفر، شهریار زارع، محمدعلی شبانکاره، یوسف شریف کاظمی، مجتبی شعبانی، محمد رضا شیروانی زاده، آرزو صفایی شربیانی، مژگان طوسی، منوچهر عبدالله زاده، امیر شاهرخ فریوسفی، منصور قند ریز، آزاده کاظمی حبشی، هدی کریمی، ثریا کلبادی نژاد، مارکو گریگوریان، سالومه گل نراقی، مهدی گودینی، فرشته متقی، بهمن محصص، ایراندخت محصص، محمد محمدزاده تیتکانلو، پوریا مرزبان، مرتضی ممیز، همایون موسوی، ابوالفضل نظری، پروانه نعمتی، کاملیا نوحی، جواد نوبهار، مرجان ونکی، پروین هانی طبایی و رضا هدایت.

یوسف شریف کاظمی دبیر این سالانه نیز گفت: در این دوره از سالانه تبادل چاپ دستی، علاوه بر آثار هنرمندان شرکت کننده در بخش تبادل، آثاری از هنرمندان معروف و شناخته شده و مؤثر دوران معاصر ایران و جهان که در اختیار برخی مجموعه داران کشورمان بود نیز به نمایش درآمده است. ارائه این آثار تا حدودی به جوان ترها و فعالان این شاخه از هزهای تجسمی، می‌تواند معیار و محکی ارائه دهد تا آثار خود را ارتقا دهند.

وی افزود: اینک دهمین سالانه تبادل چاپ دستی نگارخانه لاله در نظر دارد آثار این نمایشگاه را در برخی از کشورهای دیگر نیز به نمایش بگذارد. با توجه به عدم حضور برخی از هنرمندان فعال و مؤثر چاپ دستی، نمی‌توان ادعا کرد که همه توان هنری جامعه فهیم، فکور و خلاق چاپ دستی، همین باشد که در این نمایشگاه ارائه می‌گردد، اما اگر بتوانیم بخشی از هنرمندان چاپگر ایران را معرفی و تشویق کنیم تا آثار فاخر و ارزشمند تری بیافرینند می‌توانیم ادعا کنیم که ما نیز گامی هر چند کوچک در ارتقا چاپ دستی ایران برداشته ایم.

شریف‌کاظمی گفت: مجریان کنونی جریان تبادل امیدوارند استادان محترم و متخصصان این شاخه به بهانه دهمین تبادل و بدون در نظر گرفتن سلیقه‌های شخصی به یاری هم نشست‌هایی برگزار کنند و با همفکری و همیاری زمینه را برای ایجاد یک تشکل منسجم مهیا کنند تا بر پایه‌ اصل بنیادین کنتراست در زیبایی شناسی و خلقت، شاهد شکوفایی این هنر در سپهر جغرافیایی و فرهنگی در سطح ملی و بین المللی باشیم.

برگزارکنندگان این‌رویداد عبارت‌اند از: محمد علی سعیدی رئیس سالانه، یوسف شریف کاظمی دبیر سالانه، رضا هدایت، همایون موسوی، فرشته متقی به‌عنوان داورها، ارمغان رحمان پور، مدیریت اجرایی و الهام وزیری مسئولیت دبیرخانه و ابراهیم کمالی، محمدعلی سعیدی و پوریا مرزبان شورای سیاست گذاری.

این نمایشگاه تا ۳۰ دی ، طی شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹ تا ۱۷ و پنجشنبه‌ها ساعت ۹ تا ۱۳ به جز روزهای تعطیل دایر است.

به گزارش خبرگزاری مهر، آخرین کتاب انزو تراورسو به نام «غزه در پیشگاه تاریخ» (Gaza devant l’histoire) که اکتبر ۲۰۲۴ به فرانسوی و انگلیسی منتشر شده، با برگردان امین بزرگیان به‌زودی توسط نشر مردم‌نگار در قالب یکی از عناوین مجموعه «بایگانی بازگشوده» این‌ناشر منتشر می‌شود.

انزو تراورسو (Enzo Traverso) نویسنده این‌کتاب، متولد ۱۹۶۷ در پیه‌مونت، تاریخ‌نگار و آکادمیسین ایتالیایی در حوزه تاریخ اندیشه اروپا است. او پس از ۲۵ سال تحصیل و تدریس در فرانسه، اکنون استاد کرسی علوم انسانی سوزان و بارتون وینُکُر در دانشگاه کرنل (ایتاکا، نیویورک) است.

از زمینه‌های تخصصی او تاریخ یهود، به‌ویژه در دوران نازیسم، است که کتاب‌های متعددی در این باره منتشر کرده؛ مانند مارکسیست‌ها و مسئله یهودی (۱۹۹۰)، یهودیان و آلمان، از همزیستی یهودی-آلمانی تا خاطره آشویتس (۱۹۹۲)، تاریخ گسسته: درباره آشویتس و روشنفکران (۱۹۹۷)، در باب نقد بربریت مدرن: نوشتارهایی درباره تاریخ یهودیان و یهودستیزی (۲۰۰۰)، اندیشه پراکنده: چهره‌های تبعیدی یهودی-آلمانی (۲۰۰۴)، پایان مدرنیته یهودی: تاریخ نقطه عطفی محافظه‌کارانه (۲۰۱۳)

برخی آثار تراورسو اقبال عمومی بالایی داشته و به بیش از ۱۵ زبان ترجمه شده‌اند؛ از جمله خشونت نازی (۲۰۰۲)، آتش و خون (۲۰۰۷) و انقلاب: تاریخ فکری (۲۰۲۲). او همچنین نویسنده کتاب‌های مهمی چون گذشته‌های منحصربه‌فرد (۲۰۰۵) و ماخولیای چپ (۲۰۱۶) نیز هست که کتاب آخر به فارسی نیز ترجمه شده است.

این‌مولف درباره کتاب «غزه در پیشگاه تاریخ» می‌گوید: آیا تخریب غزه تنها واکنشی به حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ است یا اینکه این اقدام گامی دیگر برای فرآیند طولانیِ اشغال و نابودی است؟ آیا اینکه گفته شود این کشتار ویژگی‌های نسل‌کشانه دارد، یهودستیزانه است؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها، باید معنای واژه‌های «یهودستیزی»، «صهیونیسم»، و «نسل‌کشی» را روشن کرده و تبارشناسی این مفاهیم را با فاصله گرفتن از روایت‌های مرسوم و عمدتاً شرق‌شناسانه‌ای که اسرائیل را جزیره‌ای دموکراتیک در اقیانوسی از تاریک‌اندیشی می‌داند و حماس را جماعت وحشی تشنه خون برمی‌شمارد، بررسی کرد. ۷ اکتبر بی‌شک قابل دفاع نیست، اما نمی‌توان آن‌ها را «بدترین پوگروم (آزار اقلیت‌های مذهبی) تاریخ پس از هولوکاست» نامید. گنجاندن این رویدادها در روایت تاریخی یهودستیزی تنها به مشروعیت بخشیدن به پاسخ اسرائیل کمک می‌کند، و علت حقیقی واقعه را که برآمده از دهه‌ها استعمار و شانزده سال جداسازی کامل غزه است، پنهان می‌کند. این کتاب پیشنهاد می‌کند که بحران کنونی را به‌طور تاریخی تحلیل کنیم و از تأیید نسل‌کشی به نام «مبارزه با یهودستیزی» بپرهیزیم. چرا که اگر اشغال غزه به نکبت دوم منجر شود، مشروعیت اسرائیل به‌طور قطعی خدشه‌دار خواهد شد که نه سلاح‌های آمریکایی، نه رسانه‌های غربی، و نه حافظه تحریف‌شده و دگرگون‌شده هولوکاست قادر به بازگرداندن آن نخواهند بود.

کتاب مورد اشاره به‌زودی منتشر و راهی بازار نشر می‌شود.

خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ جواد شیخ الاسلامی: احمد شیروانی متولد ۱۳۷۵، ساکن اصفهان و اصالتاً بختیاری است. مجموعه‌غزل «آغاز بی‌نامی» به‌تازگی از این‌شاعر جوان توسط انتشارات سوره مهر و به عنوان یکی از آثار برگزیده دوره ادبی «مطلع» منتشر شده است. به بهانه انتشار این مجموعه‌ گفتگویی با شیروانی داشتیم تا درباره مسیر شعری و اولین مجموعه‌شعرش صحبت کنیم.

مشروح این‌گفتگو در ادامه می‌آید؛

* آقای شیروانی چه شد وارد فضای ادبیات شدید؟

از دوران راهنمایی و دبیرستان خیلی با شعر حافظ مأنوس بودم و زیاد حافظ می‌خواندم. علاقه‌ام به شعر از همان روزها شروع شد و اولین شعرهایم را هم در دوره راهنمایی نوشتم. بعد که بزرگ‌تر شدم، در انجمن‌های شعری اصفهان شرکت کردم و در آن کارگاه‌ها بیشتر روی شعر کار کردم. درواقع دورانی که شعر برایم جدی‌تر شد، دوران دانشجویی بود که استادی به نام خانم دکتر رحمتی‌فر خیلی به ما کمک می‌کرد. آنجا بود که نگاه جدی‌تری به شعر پیدا کردم و در شب شعرها و برنامه‌های ادبی بیشتری شرکت می‌کردم.

این فعالیت‌ها ادامه داشت تا اینکه با دوره آفتابگردان‌ها آشنا شدم. آفتابگردان‌ها دوره آموزشی بود که به صورت جدی و تخصصی روی استعدادهای جوان کار می‌کرد و همین دوره مسیر شعری‌ام را به کلی متفاوت کرد. چون مدلی که شهرستان ادب کار می‌کرد تازگی داشت و شاعر را قدم به قدم در مسیر شعر نوشتن و آموزش شعر همراهی می‌کردند.

* درباره اردوهای آفتابگردان‌ها و تأثیری که روی شعر شما و دیگر شاعران جوان داشت، بیشتر صحبت کنیم. مؤلفه خاصی در این‌اردوها هست؟

آفتابگردان‌ها تا امروز به دوره یازده یا دوازدهم رسیده و هر دوره هم یک سال طول می‌کشد. فکر کنم در دوره هفتم آفتابگردان‌ها شرکت داشتم. اگر بخواهم به نقش آفتابگردان‌ها در تربیت و رشد شاعران جوان کشور اشاره کنم، باید بگویم این دوره یک سد بزرگ را بین شاعران جوان و اساتید ادبیات شکست. شاعران جوان و تازه‌کار پیش از شهرستان ادب با شاعران بزرگ و اساتید شعر ارتباطی نداشتند و این ارتباط برای آنها خیلی سخت بود. به همین خاطر معمولاً به انجمن‌های شعر که در شهرمان برگزار می‌شد بسنده می‌کردیم و این توفیق را نداشتیم که از نزدیک و بدون واسطه و صورت مستمر از محضر اساتید بزرگ امروز بیاموزیم.

خوشبختانه این سد توسط شهرستان ادب شکسته شد و ما توانستیم خیلی راحت‌تر با اساتید ارتباط بگیریم و آنها را از نزدیک ببینیم. کارگاه‌هایی که در دوره‌های آفتابگردان‌ها برگزار می‌شد واقعاً غنی بودند و خیلی روی شعر من تأثیرگذار بودند. با حضور در این کلاس‌ها و کارگاه‌ها بود که توانستم خیلی جدی‌تر به شعر نگاه کنم و شعر فاخر و اصیل را بیشتر و بهتر بشناسم.

* شعرهای کتاب «آغاز بی‌نامی» همه غزل هستند. فقط غزل می‌نویسید؟

چون شروع آشنایی من با شعر به واسطه حافظ رقم خورد، به سمت غزل سوق پیدا کردم و غزل نوشتم. ولی بعد از آغاز بی‌نامی احساس کردم جای دیگرقالب‌ها به خصوص شعر نیمایی و سپید در دفترم خالی است. به همین خاطر بعد از چاپ کتاب، جریانی در من به وجود آمد که باعث شد سراغ نیمایی و سپید بروم و در آنها هم شروع به نوشتن کنم. الآن در حوزه شعر نو مطالعه دارم و امیدوارم بتوانم در این زمینه هم قدم بردارم.

* در غزل بیشتر چه نگاهی دارید؟ یا بهتر بپرسم غزل چه شاعرانی را دوست دارید و فکر می‌کنید روی شعر شما تأثیر گذاشته ‌اند؟

ما جوان‌های شاعری که تازه اول راه هستیم، تجربیات زیادی پیش رو داریم. هم شعر کلاسیک را خوانده‌ایم و هم اتفاقات بزرگ در شعر و غزل معاصر را تجربه کرده‌ایم. مثلاً ظهور نیما و تجربه شعر نیمایی پیش روی ماست، همچنین شکوفایی غزل معاصر را در ستارگانی مثل حسین منزوی و محمدعلی بهمنی دیده‌ایم. با دیدن این تجربه‌ها به این باور رسیده‌ایم که نباید برای بدعت و نوآوری ترسی داشته باشیم و دست وبال‌مان بازتر از شاعرانی است که تجربه شعر امروز را پیش رو نداشته‌اند. ما شاعران جوان نسل حاضر برای خلاقیت به آرامشی رسیده‌ایم که اگر تلاش کنیم، شعر خوب گفتن کار سختی نیست.

خودم شاعرانی مثل حسین منزوی و محمدعلی بهمنی را خیلی دوست دارم و فکر می‌کنم روی من خیلی اثر گذاشته‌اند. آقای محمد سلمانی هم برای من جایگاه ویژه‌ای دارد. عزیزان دیگری هم هستند که جایگاه استادی دارند و از آن‌ها یاد گرفته‌ام. سعی کرده‌ام با استفاده از همه این عزیزان شعر بنویسم و در شعر، به زبان خودم دست پیدا کنم. این‌که چقدر موفق شدم یا موفق خواهم شد، بحث دیگری است.

* کمی هم درباره شعر اصفهان صحبت کنیم. در اصفهان در چه جلساتی شرکت می‌کنید؟ اوضاع جلسات ادبی این‌شهر چه‌طور است؟

اصفهان معروف است به شهر مفاخر و امروز هم شاعران خوبی داریم. بعضی از آنها مثل آقای مهدی جهاندار از دوستانم هستند و خیلی از آنها استفاده کرده‌ام. اتفاقاً باید بگویم آقای جهاندار در تصحیح و ویرایش نهایی این کتاب هم خیلی به من کمک کرد. شهر اصفهان اساتید خوب و به‌نامی دارد. انجمن‌های ادبی در سطح شهر همیشه برگزار می‌شوند، اما چندسالی است به خاطر شغلم، حضور پررنگی در انجمن‌های ادبی اصفهان نداشته‌ام. با این‌همه تا جایی که وقتم اجازه بدهد، حضور پیدا می‌کنم و از حضور شاعران خوب اصفهان استفاده می‌کنم.

* چه شد تصمیم گرفتید «آغاز بی‌نامی» را منتشر کنید؟ این‌طور که می‌دانیم این‌کتاب حاصل حضور شما در دوره مطلع است.

بله، این‌کتاب در دوره مطلع منتشر شد. فکر می‌کنم مهر ۱۴۰۲ بود که مؤسسه شهرستان ادب با همکاری حوزه هنری تهران یک دوره ادبی تحت عنوان دوره مطلع را پایه‌گذاری و برگزار کردند که تمرکزش بر شاعران تازه‌کار و کمک به انتشار اولین کتاب آنها بود. من از قبل به این فکر افتاده بودم که مجموعه‌شعرم را جمع‌آوری کنم، اما چون از مرکز دور بودم و دسترسی زیادی به نشرهای مختلف نداشتم، چاپ کتابم تا زمانی که در دوره مطلع حضور پیدا کردم، به تأخیر افتاد.

* پس دوره مطلع در انتشار اولین کتاب شما نقش جدی داشته است.

شاعران جوان وقتی می‌خواهند کتاب چاپ کنند، به‌ویژه وقتی اولین کتاب‌شان باشد، خیلی سرگشته و حیران هستند. نمی‌دانند چه‌طور مجموعه‌شعرشان را جمع‌آوری کنند و آن را به بهترین شکل منتشر کنند. من در فکر جمع‌آوری این مجموعه بودم ولی امکان‌پذیر نمی‌شد. این گذشت تا اینکه خوشبختانه با دوره مطلع آشنا شدم. با دیدن فراخوان دوره مطلع، آثارم را ارسال کردم و به عنوان یکی از شاعران برگزیده انتخاب شدم. بعد از یک دوره طولانی که با کمک اساتید روی شعرها کار کردم، در نهایت آغاز بی‌نامی امسال توسط انتشارات سروه مهر به چاپ رسید.

* روند تصحیح و ویرایش کتاب در دوره مطلع چگونه بود؟

انتشار کتاب در دوره مطلع به این صورت بود که هر مجموعه‌شعری را به چند تا از اساتید می‌دادند و این عزیزان چندماه با شاعر آن کتاب ارتباط داشتند و روی شعرها کار می‌کردند تا به یک نسخه نهایی و مناسب برسد. بعضی از جلسات حضوری و بعضی به صورت مجازی برگزار می‌شد. طی برگزاری همین جلسات بود که مشکلات کتاب رفع می‌شدند و شعرها به نسخه بهتری تبدیل می‌شدند. از جمله اساتیدی که خیلی به من کمک کردند، آقای مهدی جهاندار، دکتر محمدحسین نجفی و دکتر امیر مرادی بودند که باید از آنها تشکر کنم. همچنین جا دارد از آقای میلاد عرفان‌پور تشکر کنم که برای شاعران جوان زحمت زیادی می‌کشند. چندسالی است که می‌بینم موسساتی مثل حوزه هنری و شهرستان ادب خیلی به شاعران نوپا و جوانان با استعداد اهمیت می‌دهند و به آنها در مسیر ادبی‌شان کمک می‌کنند. اگر دوره آفتابگردان‌ها و دوره مطلع نبود، محال بود بتوانم اولین مجموعه‌شعرم را به این شکل چاپ کنم.

* از ویژگی‌های خوب این دوره‌ها این است که شاعران شهرستان‌ها، به بهترین شاعران کشور دسترسی پیدا می‌کنند.

دقیقاً. انجمن‌های ادبی که در شهرستان‌های مختلف هستند، نهایتاً یک راهی را جلوی شاعران جوان باز می‌کنند. ولی کارگاه‌هایی که به صورت تخصصی و جدی برگزار می‌شوند، خیلی در تربیت و آینده یک شاعر مؤثر هستند. این دوره‌ها زمینه‌ای را برای دیده شدن شاعران جوان فراهم می‌کنند و کمک می‌کنند که کتاب‌شان چاپ شود. از این جهت باید قدردان شهرستان ادب و حوزه هنری بود که یاری‌گر شاعران جوان هستند.

* به «آغاز بی‌نامی» برگردیم. بیشتر شعرهای این کتاب حال و هوای عاشقانه، ابراز دلتنگی و حدیث نفس شاعر هستند. درست است؟

همیشه سعی کردم اولین مخاطبم در شعر، خودم باشد. تقریباً تمام شعرم همینطور است که انگار شاعر با خودش حرف می‌زند. حتی بعضی شعرهای کتابِ آغاز بی‌نامی که موضوع دارند و مثلاً اجتماعی هستند، طوری نوشته‌ام که موضوعی‌بودن آن توی چشم نمی‌زند. معمولاً سعی می‌کنم شعرم موضع داشته باشد، تا موضوع. ضمن اینکه همانطور که گفتید شعرهای من به یک نحوی حدیث نفس هستند. اگر دقت کنید، یک‌سری کلمات و نشانه‌هایی در شعرم وجود دارد که نشان می‌دهد این شاعر دارد با خودش صحبت می‌کند؛ مثلاً کلمه آینه در شعر من زیاد تکرار می‌شود. به خاطر همین نگاهی که دارم، حتی شعرهای آئینی من هم شبیه شعر آئینی نیست.

همیشه سعی کردم اگر می‌خواهم در موضوع خاصی شعر بگویم، شعرم بیشتر موضع یک پدیده‌ای را داشته باشد، تا آن‌که موضوع آن را داشته باشد. مثلاً غزلی دارم که اینگونه شروع می‌شود: «شهری پر از غبار، پر از خشک‌سالی‌ام». این شعر انگار که حدیث نفس است و گویا دارم با خودم صحبت می‌کنم، ولی این شعر یک شعر اجتماعی است و ناظر به اتفاقاتی است که در افغانستان افتاده بود و طالبان این کشور را اشغال کرده بود. می‌بینید که شعر خیلی موضوعی نیست، ولی موضع‌اش را دارد.

* به خاطر همین است که مخاطب احساس می‌کند هیچ شعر آئینی در این کتاب وجود ندارد.

بله. مثلاً شعر انتظار من هم همینطور است. «ماندم به پای عهد و وفایی که سال‌هاست». من درواقع این شعر را با احساسی که نسبت به انتظار و امام زمان (عج) داشتم نوشتم، اما شاید برای همه چنین حسی نداشته باشد. البته دیده‌ام که ابیاتی از همین شعر را در کنار تصویر مسجد حمکران منتشر کرده‌اند، اما لزوماً فقط شعر انتظار نیست. تعدادی شعر آئینی مثل شعر اربعین و شعر فاطمی و… هم داشتم که بیشتر حالت موضوعی داشتند ولی آنها را داخل کتاب نیاوردم. اگر قسمت باشد در مجموعه بعدی منتشر می‌شوند.

* چرا «آغاز بی‌نامی»؟

بر این باور هستم که اولین شرط حرکت کردن و از محدوده خویشتن فرا رفتن، بی نام شدن است. این مجموعه اولین تجربه بنده است و من باور دارم که هنوز در ابتدای راه هستم. این کتاب هم قطعاً کاستی‌های زیادی دارد و امیدوارم که اساتید ادبیات بر من ببخشند و در این مسیر کمکم کنند. چون این کتاب اولین مجموعه‌شعر من بود، تصمیم گرفتم که نام آن را آغاز بی‌نامی بگذارم.

* بازخوردها نسبت به کتاب چه‌طور بوده است؟

خوشبختانه دوستانم که کتاب را تهیه کرده‌اند بازخوردهای خوبی داشتند. چند روز پیش برنامه‌ای داشتیم که آقای بیابانکی مجری آن برنامه بودند. من کتاب را برده بودم تا به ایشان هدیه بدهم؛ برایم جالب بود که آقای بیابانکی گفتند که کتاب را خوانده‌اند و این برایم جالب بود. یک برنامه نقد و بررسی هم به تازگی در تلویزیون اینترنتی کتاب برگزار شد که در آن کارشناسان نکته‌های خیلی خوبی درباره کتاب گفتند. هم نقدهایی که داشتند و هم ابراز لطفی که داشتند، برایم خیلی درس‌آموز بود. با شنیدن همین نقدها و نکته‌ها مصمم‌تر شدم تا بیشتر تلاش کنم، بیشتر مطالعه کنم و سعی کنم بیشتر یاد بگیرم.

* بحث‌مان را جمع‌بندی کنیم!

ما شاعرانی که اول راه هستیم و می‌خواهیم اولین مجموعه‌شعرمان را منتشر کنیم، نیازمند کمک و مشورت اساتید هستیم. از همه کسانی که برای چاپ این کتاب کمکم کردند و با نقدها و نکته‌ها و توصیه‌هایشان باعث شدند که اولین کتابم به شکل بهتری منتشر شود، تشکر می‌کنم و امیدوارم با همراهی آنها در قدم‌های بعدی شعرهای بهتری بنویسم.

به گزارش خبرگزاری مهر، احمد نوری رئیس اولین دوره جایزه ملی داستان و بازآفرینی گفت: بازآفرینی دسترسی هنرمند و مخاطب را به گنجینه های فرهنگی، هنری، تمدنی بشر به صورت امروزین و خلاقانه مهیا می‌کند و نقشه راه جدیدی برای بیمه شدن در برابر آسیب های فرهنگی و تمدنی پیش رو می‌گذارد.

وی افزود: مخاطبان این جایزه ملی اهل قلم و داستان‌نویسان حرفه‌ای تا نویسندگان نو پا هستند. بخش‌های مختلف جایزه شامل رمان، داستان کوتاه، داستان کوتاه کوتاه، طرح رمان و جستارنویسی است و نویسندگان تا ۳۰ آبان ماه ۱۴۰۳ آثار خود را ارسال کردند.

رئیس اولین دوره جایزه ملی داستان و بازآفرینی در ادامه گفت: بیش از ۲۲۰۰ اثر به دبیرخانه‌ جایزه ارسال شده که در نوع جوایز داستانی بی‌سابقه بوده و این‌استقبال متوجه نیاز و ظرفیت جدی نویسندگان و اهل قلم است. فراخوان و برگزاری نشست‌های متعدد علمی در محل دبیرخانه و برگزاری کارگاه های داستانی در استان‌های مختلف کشور توانست یک جریان را درون نویسندگان زنده کرده و جان تازه ای در فضای داستانی کشور بدمد.

نوری در پایان گفت: به دلیل حجم بالای آثار رسیده به جایزه، اختتامیه، متناسب با حجم آثار ارسالی به تعویق می افتد. هرچند داوری‌ها شروع شده و داوری مرحله‌ اول رو به اتمام است اما به دلیل رعایت عدالت و پیشگیری از هر مشکلی برای داوران و جلوگیری از هر شائبه ای، نام داوران تا انتهای مراحل داوری، اعلام نخواهد شد. زمان اختتامیه نیز در اطلاعیه های بعدی به اطلاع عموم شرکت کنندگان خواهد رسید.