اگرچه نگارش افسانهها و حکایتها به شعر و نثر در ادبیات ایران، سابقهای دیرینه دارد، اما رماننویسی به شیوهٔ متداول در غرب، عملاً از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی مقارن با دوران مشروطه شروع شدهاست. این ژانر با روی کار آمدن رضاشاه در سال ۱۲۹۹ مورد حمایت حاکمیت و دربار قرار گرفت و تا سال ۱۳۲۰ در فضای ادبیات ایران نقش جدی داشت. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسنده مهمان کلیک نمایید. رمان در ایران نیز اندکی پس از پیدایش رمان در ترکیه و جهان عرب و تقریباً همزمان با پنجاب، تحت تأثیر همین شرایط ظهور کرد. رمانهای تاریخی این دوره، از لحاظ نوع نگرش به حرکت تاریخ، آثاری سنتگرا بودند؛ این آثار بر محوریت یک قهرمان تاریخی شکل میگرفتند و با بزرگنمایی و اغراق در منش و روش آن قهرمان، بی آن که به زمینههای شکلگیری چنین شخصیتی بپردازند، به تمجید عظمت و شکوه از دست رفتهٔ ایران میپرداختند.
رمان بهعنوان یک نوع ادبی جدید، در قرن بیستم میلادی در ایران ظهور کرد و رشدی کُند و ناپیوسته را پشت سر گذاشت. نجیب محفوظ شاخصترین نماینده رمان عربی است و بسیاری سهگانه او را مهمترین رمان عربی و بخشی از ادبیات جهانی در قرن بیستم به شمار میآورند. وی همچنین در بیان تفاوت های داستان کوتاه و رمان عنوان کرد: رمان به دلیل داشتن گنجایش، امکان پوشاندن ضعف های خود را دارد اما نویسنده در داستان کوتاه از چنین امکانی محروم بوده و باید بتواند با ایجاز و برش های کوتاه، داستان خود را در بهترین حالت اجرا کند. «گفتار»، «نوشتار» «نقدوار» و «رهیار» بخشهای این شماره را تشکیل میدهند که هرکدام به شکلهای گوناگون ادبیات مهاجرت را در برخی از کتب منتشرشده معرفی و نقد میکند. برخی از نویسندگان این دوره ناچار شدند ایران را ترک کنند و در تبعید به نوشتن ادامه دهند. نخستین رمان ایرانی را میرزا فتحعلی آخوندزاده در سال ۱۲۵۳ با نام ستارگان فریبخورده نوشت. در سال ۱۳۴۸، نخستین رمان تاریخگرای فارسی با نام سووشون به قلم سیمین دانشور منتشر شد. علاوه بر آثار این نویسندگان، رمانهای تاریخی زیاد دیگری نیز در این دوره نوشته شد؛ چرا که گذشته تاریخی ایران، دستمایههای فراوانی در اختیار نویسندگان این رمانها میگذاشت تا بخشی از تاریخ را انتخاب و با تخیل خود ترکیب کنند و یک رمان تاریخی بنویسند.
علاوه بر تهران مخوف، در آثار دیگر نویسندگان رمانهای اجتماعی آن دوران مانند یحیی دولتآبادی و عباس خلیلی نیز شخصیتپردازی سست و نقل داستانهای فرعیِ بیارتباط با داستان اصلی مشاهده میشود. اما به تدریج توانست جای خود را در ادبیات فارسی باز کند و خوانندگان ایرانی را مسحور خود سازد؛ چنانکه گاهی واژه «رمان» بهعنوان مترادفی برای تجدد به کار میرفت. نویسندگان با نوشتن از شکوه گذشتهٔ ایران و قهرمانان مردمی دوران قدیم، به دنبال تحقق رویاهای خود در گذشته بودند. این آثار عملاً در بازسازی واقعگرایانهٔ گذشته ناکام بودند. میرعابدینی بر این باور است که مضمونهای اصلی آثار ادبی -از جمله رمان- با رویدادن رخدادهای مهم تاریخی و فرهنگی تاریخ معاصر تغییر کردهاست؛ چراکه در هر دوره نویسندگان کوشیدهاند واقعیتهای اجتماعی را در آثار خود بازتاب دهند. رمان ایرانی ابتدا با ارائهٔ تفسیری دوباره از شکلهای کهنه (مانند حکایت و روایت) در داستانهای تاریخی یا عاشقانه شکل گرفت و سپس تحت تأثیر رمانهای اروپاییِ ترجمهشده سمت و سوی رمان تاریخی پیدا کرد و با فاصلهٔ چند سال، انواع گرایشهای گوناگون واقعگرا در آن رشد کرد. رمان در ایران نیز اندکی پس از پیدایش رمان در ترکیه و جهان عرب و تقریباً همزمان با پنجاب، تحت تأثیر شکلگیری طبقهٔ جدید بورژوا در جامعه ظهور کرد.
در مورد نحوه اخذ انواع ویزا به شما مشاوره میدهد. رمانهایی که به شما عزیزان معرفی کردیم تعدادی از بهترین رمان های ایرانی است. نویسنده پرتغالی در شاهکار خود با زبانی ساده و گیرا زندگی آدم های بدون نامی را در سرزمینی خیالی شرح داده که به مرور در این شرایط آخرالزمانی تمام غرایز انسانی خود را از دست داده و به موجوداتی درنده تبدیل می شوند. در این بخش مجموعه شعر کوتاه را آماده کرده ایم. این رمان که به زبان ترکی منتشر شد و میرزا جعفر قراجهداغی آن را به فارسی برگرداند، یک رمان کوتاه تاریخی است که داستان آن در دوران صفویه رخ داده، اما نویسنده، واقعیتهای زمان خود را با رویکردی انتقادی توصیف کردهاست. در طول داستان، صحنهها و رویدادها بر روی هم منعکس میشوند، زمان از یک روند خطی پیروی نمیکند و واقعیت و وهم درهمتنیدهاند. علاوه بر صنعتیزاده، از مهمترین نویسندگان رمانهای تاریخی در این دوره، میتوان به محمدباقر خسروی، شیخ موسی نثری و حسن خان بدیع اشاره کرد که هر چهار تن از سیاست پرهیز کردند و به تعبیر حسن کامشاد، پژوهشگر ادبیات فارسی، در جستجوی رهنمودهای اخلاقی، به گذشته حماسی، پهلوانی و باستانی با «دیدی نشات گرفته از ادبیات رمانتیک و حسرتبار ادبیات قرن نوزدهم اروپا» روی آوردند. This article w as done with G SA Content Generator Demoversion.