کتاب و کتابخوانی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌  انتشارات نیستان نسخه صوتی دیوان پروین اعتصامی را با صدای فاطمه سالاروند منتشر و روانه بازار نشر کرد.

پروین اعتصامی شاعر ایرانی متولد تبریز است. تنها اثر چاپ و منتشر شده از پروین اعتصامی دیوان اشعار اوست که دارای 606 شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است. اشعار وی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: دسته اول که به سبک خراسانی سروده شده و شامل اندرز و نصیحت است و بیشتر به اشعار ناصرخسرو شبیه‌ است. دسته دوم اشعاری که به سبک عراقی است و بیشتر جنبه داستانی به ویژه از نوع مناظره دارد و به سبک شعر سعدی نزدیک است.

کتاب صوتی «دیوان پروین اعتصامی» مجموعه‌ای از اشعار اعتصامی است که توسط انتشارات کتاب نیستان منتشر شده است.

پروین بیشتر به دلیل به کار بردن سبک شعر مناظره در شعرهایش، معروف است و از وی به عنوان مشهورترین شاعر زن ایران یاد شده‌ است.

کتاب صوتی دیوان پروین اعتصامی به مدت 16 ساعت و 25 دقیقه به قیمت 440 هزار تومان منتشر و روانه بازار نشر شده است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری تسنیم،‌ به نقل از روابط عمومی و امور بین‌الملل کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، ساعت کاری کتابخانه مجلس تغییر یافته است.

به اطلاع پژوهشگران و مراجعه‌کنندگان محترم می‌رساند ساعت کاری مجموعه کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی در ماه‌های پایانی سال 1403 شنبه تا چهارشنبه از ساعت 8 صبح تا 17 بعد ازظهر و پنج‌شنبه‌‌ها  از ساعت 8 صبح 8 تا 16عصر خواهد بود.

لازم به یادآوری است ورود به کتابخانه بس از ساعت 17 ممکن نخواهد بود.

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم، محمدحسن مقیسه، پژوهشگر و استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت:

«شبکه­ تی­‌آرتی فارسی­‌زبان ترکیه راه­‌اندازی شد». خبر را که شنیدم، چندان تعجب نکردم. قرار است که این شبکه­ فارسی­‌زبان از کشوری که خود ترک­‌زبان است! برای جمعیتی در حدود 130 میلیون که جملگی به زبان فارسی صحبت می­‌کنند و در کشورهای ایران و افغانستان و تاجیکستان ساکن هستند، برنامه­‌های فرهنگی، هنری، ادبی و سیاسی تولید و پخش کند. البته باید نوشت که جمعیت فارسی­‌زبان در شهرهای سمرقند و بخارا در جنوب ازبکستان و نیز در کشورهای حاشیه­ خلیج فارس و همچنین در شرق­ دور (ژاپن، کره و چین و اندونزی و…) و صد البته صدها هزار نفر در کشورهای گوناگون اروپایی، قاره­ استرالیا و به‌ویژه آمریکا نیز حضور دارند که اگر این شبکه­ ماهواره­‌ای بتواند ـ که گویا خواهد توانست ـ همه یا بخش قابل توجهی از این جمعیت بزرگ و جمع و گاه پراکنده را به هدفی که برای خود تعریف کرده متمایل و راضی کند، قطعاً به هدفش نایل شده است. 

یکی از مسئولان بلندپایه ترکیه در هنگام افتتاح این شبکه گفته است: «اکنون زمان آن رسیده که حقیقت را آشکار کرده و به زبان بیاوریم». باید از جناب آقای فخرالدین آلتون که ریاست مرکز ارتباطات ریاست­‌جمهوری ترکیه را برعهده دارد، پرسید که آن حقیقت چیست؟ آیا این حقیقت همان چیزی نیست که مدیرکل شبکه تی­‌آرتی، محمدزاهد سوباجی قبل از افتتاح رسمی با صراحت به زبان رانده بود که: «هدف، آشفته کردن ایران است»؟

هر چند مسئولان فرهنگی ترکیه در روز افتتاح رسمی این شبکه­ فارسی­‌زبان مهربانانه­‌تر سخن گفتند و در واقع سعی کردند که رفتار و گفتار خود را تعدیل و اصلاح کنند، اما چه کسی است که امروزه سر در سیاست و به‌ویژه اخبار منطقه­ خاورمیانه و مقاومت اسلامی در منطقه داشته باشد و از بلندپروازی­‌های خطرناک ترکیه آگاه نباشد؟ 

ترکیه جدای از ادعاهای ارضی و کشورگشایی در منطقه که تصرف خاک سوریه و مداخله در شمال عراق بخش کوچکی از سیاست­‌های برون­‌مرزی اوست، امروزه داعیه­ رهبری کشورهای ترک­‌زبان را نیز در سر می­‌پروراند. تشکیل اتحادیه کشورهای ترک­زبان که در سال 2009 و با تلاش­‌های فراوان ترکیه راه­‌اندازی شد و توانست پنج کشور (آذربایجان، ترکیه، قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان) را در زیر یک چتر فراهم آورد، نشان از نگاه یک­‌جانبه­­‌نگرانه سیاست­مداران ترکیه دارد. البته آن­ها در همین سیاست نیز خیلی زود دریافتند که اگر جمهوری اسلامی ایران را نیز همراه خود کنند، به قدرت افزون‌تری دست خواهند یافت و از همین رو بود که رهبر «حزب وطن» ترکیه به میانه میدان آمد و از مسئولان جمهوری اسلامی برای پیوستن به سازمان کشورهای ترک زبان رسماً دعوت به عمل آورد. او با در پیش گرفتن این ضرب‌المثل که «سر بدون کلاه و فارسی بدون ترک نمی‌شود»، خواست دست پیش را بگیرد که پس نیوفتد، اما بلافاصله گفت که «مشارکت جمهوری اسلامی در سازمان کشورهای ترک زبان، افق‌های جدیدی را به روی دولت‌ها و ملت‌های ترکیه و ایران می‌گشاید».

و اکنون نیز ترکیه همان رفتار یک‌جانبه‌گرایانه و خطرناک را دوباره پی گرفته است؛ ولی این‌بار سمت و سوی این فعالیت رسانه‌ای که ایران عزیزمان را هدف گرفته، نه دلسوزانه، که کاملاً کینه‌توزانه و با هدف ترویج پان‌ترکیسم و فروپاشی فرهنگی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران طراحی شده است.

جالب اینجاست که این شبکه در شرایطی راه‌اندازی می‌شود که ترکیه از یک سو با تورم اقتصادی بیش از 40 درصد پنجه در پنجه در افکنده، و از طرف دیگر، یک سال است که ملت کوچک، مظلوم اما مقاوم فلسطین در زیر ضربه‌های ظالمانه و جنایتکارانه غاصبان قدس فریاد کمک‌خواهی و تظلم دارد، اما ترکیه اکنون ترجیح داده که به جای کاهش فشار اقتصادی بر مردمش و شنیدن فریاد استغاثه مظلومان فلسطینی، راه چاره‌ای بیابد برای فارس‌زبان‌ها و به تعالی فرهنگ و سیاست ایشان بیندیشد!

 بله، نیک می‌دانیم که همه این‌ها بازی‌های مزوّرانه سیاست است و ترکیه اکنون با ابزار تهاجم نرم به سمت جمهوری اسلامی آمده تا ابتدا نرمک نرمک به کاشانه مردم ایران راه پیدا کند و پس از جاگیری در خانه دل و ذهن ایشان، بتواند با همراه کردن بخشی از کسانی که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند بدانند که اهداف پنهانی و سیاه آن کشور چیست، همان هدفی را در پی بگیرند که این همسایه شمال غربی قدم نامیمونش را بدان رنجه کرده است.

اما خوب است پی‌افکنان این بازی نحس بدانند که ایران کشوری است برآمده از دل تاریخ و با سابقه‌ای دستِ کم پنج هزار ساله در جنبش و کوشش و زیست بر پهنه کره خاکی، و با پشتوانه‌ای پر بار در خلق درونمایه‌های غنی فرهنگی و هنری، و آفرینش بشکوه‌ترین آثار ممتاز ادبی و فلسفی و اخلاقی، و تولید علم و نوشتن حرف های نو در دفتر دانش، و نیز پیشرو در ساخت و سازهای مبتکرانه بناهای تمدنی، که همه این میراث سترگ و بزرگ را بر پایه ارزش‌ها و تراث فرهنگی اسلام و متون قرآنی و روایی اهل بیت(ع) بنا نهاده و سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر دست به دست گردانیده تا توانسته به پشتوانه همین آثار از رهگذر سخت و پر پیچ و خم تاریخ گذر کرده و به انقلاب شگرف اسلامی در زمانه حاضر برسد، و در این 40 سال و اندی نیز کم نیرنگ‌های رنگارنگ و توطئه‌های حلقه در حلقه ندیده و از سر نگذرانده است. پس این بازی رسانه‌ای جدید که دود توطئه و سالوسی و ریا از آن بلند شده، برایش تازگی ندارد.

اکنون به خوبی می‌توان به نقش رسانه‌ها در عصر حاضر پی برد و به آسانی دریافت که رسانه‌ها پیش‌قراولان نیروهای نظامی و جاده صاف کن آنها برای پیشروی به سوی اهداف از پیش تعیین شده هستند. با این روند، جمهوری اسلامی ایران نیز می‌تواند با تقویت رسانه‌های برون‌مرزی، روایت دست اول خبرها و اطلاع‌رسانی را به دست گیرد و با سرعت عمل، دقتِ در کار، تلاش دو چندان، نوآوری و روزآمدی، از همان میدان و عرصه‌ای که دشمن به سمت دژ او غوغاسالاری رسانه‌ای را شلیک کرده، سنگری را که با پندارِ تزویر و خاکروبه دروغ بنا شده، نشانه گرفته و رسوای عام و خاص سازد. 

این، رسالتی است که دستگاه‌های ریز و درشت تبلیغاتی و رسانه‌ای جمهوری اسلامی برعهده دارند و کمبود بودجه ریالی و دلاری نمی‌تواند و هیچ‌گاه نتوانسته که به رسالت الهی مدافعان رسانه‌ای کشور ما خدشه‌ای وارد کند. ما بر این باوریم که اخلاص افسران نرم جمهوری اسلامی و فعالان مخلص رسانه‌ای، دیر یا زود تشت ریاکاری همسایه مزوّر را از بام رسوایی به زیر می‌افکند؛ قطعاً و یقیناً، به لطف خداوند بزرگ و تلاش‌های خستگی‌نشناسانه مردان و زنان رسانه‌ای نظام سرافراز جمهوری اسلامی ایران. 

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ «رویکردهای ایرانی به واقعه عاشورا» نوشته علی مهجور از سوی انتشارات نیستان منتشر و روانه بازار نشر شد.

علی مهجور نویسنده در این کتاب‌، به بررسی نگاه و رابطه ایرانیان با عاشورا پرداخته است،‌ به گفته مهجور  از فردای عاشورای سال 61 هجری، برای مردم ایران، عاشورا به عنوان واقعه‌ای که در جغرافیای ایران رخ داده است، واقعه‌ای هول‌انگیز و سهمگین تلقی می‌شود. کمتر از پنجاه سال از زوال امپراتوری ساسانی می‌گذرد و مردم ایران که برخی از آن‌ها در بین‌النهرین ساکن هستند و برخی آمد و شد به این منطقه دارند، شاهد شهادت امام حسین(ع) هستند. برای ایرانیان، امر مقدس از جایگاه والا برخوردار است و به همین دلیل کشته شدن نواده‌ رسول خدا(ص) آن هم توسط خود مسلمانان، واقعه‌ای مهیب و سهمناک بوده است؛ بنابراین از فردای واقعه‌ عاشورا واکنش‌های ایرانیان به این واقعه آغاز می‌شود و با گذشت سال‌ها و قرن‌ها به مرور این واکنش‌ها تنوع پیدا می‌کند.

مهجور مدعی است که در کنار عاشورای تاریخی یک عاشورای پدیداری هم وجود دارد که حاصل انباشت تفسیر‌هایی است که ما ایرانیان از این واقعه‌ تاریخی داشته‌ایم. به گفته وی‌، پدیدار عاشورا عبارت است از تجمیع تفسیر‌های مختلف و متنوعی که ما ایرانی‌ها در طول تاریخ و به تناسب شرایط و موقعیت‌ها از عاشورا به دست داده‌ایم.

مهجور در این کتاب این تفسیر‌ها را در قالب 7 رویکرد، تفسیر کرده است،‌ نخستین رویکرد وی به عاشورا رویکرد اسطوره‌ای است که کارکرد اخلاقی در فرهنگ دارد و هرگونه اسطوره‌سازی از شخصیت‌ها و رخ‌داد‌های واقعه‌ عاشورا در واقع، مرتبط با فضیلتی اخلاقی است که اسطوره‌پرداز قصد دارد، آن فضیلت اخلاقی را در فرهنگ ایرانی جاودانه سازد.

رویکرد دوم مدنظر مهجور‌، رویکرد عارفانه به عاشوراست. او د راین رویکرد به بررسی عرفان ایرانی ـ اسلامی و تاثیری که بر توصیف عاشورا داشته پرداخته است،‌ در این رویکرد، واقعه‌ عاشورا از جهت سلوک عرفانی سیدالشهدا(ع) و یاران آن حضرت توصیف می‌شود. رویکرد سوم رویکرد آیینی به واقعه‌ عاشوراست و دربرگیرنده‌ همه‌ رسوم و آداب و عزاداری‌هایی که است که در نقاط مختلف ایران و در دوره‌های مختلف تاریخی با تنوع شهری، روستایی، قومی و دینی وجود دارد،‌  در این بخش مهجور به بررسی سوگواری‌های ایرانیان از دریچه نشانه‌شناختی پرداخته است.

رویکرد عاطفی، رویکرد چهارم مهجور است،‌ در رویکرد عاطفی نقش زنان ایرانی نیز در تفسیر عاشورا دیده شده است و اینکه نگرش زنانه چگونه به غنای رویکرد عاطفی کمک کرده است.

رویکرد پنجم در باب تفسیر‌های الاهیاتی از عاشوراست که در آن‌ها توحید به عنوان محور واقعه‌ عاشورا در نظر گرفته می‌شود. در این رویکرد نگرش تاریخی و کلامی با هم اهمیت دارد و اینکه نقل هر رخ‌دادی از عاشورا الزاماً باید مبتنی بر شواهد تاریخی کافی و نیز قواعد کلامی و الاهیاتی باشد.

رویکرد ششم رویکرد هنجاری به واقعه‌ عاشوراست که همه‌ تفسیر‌های هنجاری از عاشورا را در بر می‌گیرد،‌ رویکرد آخر نیز رویکرد جامع نام دارد و به رویکردی اشاره دارد که ایرانیان به پیروی از ائمه(ع) کوشیده‌اند تا در تفسیری جامع از عاشورا به همه‌ جنبه‌های هنجاری، اسطوره‌ای، الاهیاتی، آیینی، عاطفی و عرفانی مرتبط با واقعه‌ عاشورا توجه کنند.

مهجور در این کتاب می‌نویسد: اگر بتوانیم به عاشورا به عنوان بخشی از تاریخ ایران نظر بیافکنیم،‌ فهم این واقعه تاریخی به مثابه رخدادی مهم در فرهنگ ایرانی‌، افق تازه‌ای را درباره دیدگان ما قرار نخواهد داد و در پیش‌زمینه‌های فرهنگی واقعه عاشورا جای مردم و فرهنگ ایرانی خالی است. وقتی بر مبنای عاشورا، زمان را به پیش و پس از آن تقسیم می‌کنیم، از فردای عاشورا فرهنگ ایرانی به این واقعه توجه روز افزون می‌کند، این واقعه نه هم چون هر رخداد تاریخی دیگر بلکه به عنوان یک منبع فرهنگ‌ساز در ایران مورد توجه قرار می‌گیرد،‌ همچون مولفه‌ای در فرهنگ ایرانی ایفای نقش می‌کند. و رابطه‌ای متقابل با سایر اجزا و عناصر فرهنگ ایرانی برقرار می‌کند.

اگر عاشورای سال 61 هجری را با مقدمات چند ماه قبل و رویدادهای چند ماه بعد آن به مثابه واقعیت تاریخی در نظر بگیریم که دارای یک ذات مشخص است‌، این ذات در طول تاریخ پس از سال 61 خود را به شکل‌های گوناگون ،‌ بر ما ایرانیان پدیدار ساخته است. گاه به عنوان پدیداری اسطوره‌ای‌،‌ گاه به مثابه پدیداری عرفانی‌، در برهه‌ای همچون پدیداری با منشا هنجارهای اخلاقی‌، در دوره‌ای به عنوان پدیداری که منشأ ایدئولوژی دارد و در دوره‌ای دیگر به مثابه پدیداری الاهیاتی و در همه ادوار به مثابه یک پدیدار آیینی بر ما هویدا شده است.

روش تحقیق این پژوهش،‌ پدیدار شناسی است،‌ مهجور،‌  یکی از مهمترین اهداف این پژوهش را روشن شدن ابعاد این رویکردها و بررسی تطابق آن‌ها با سیره ائمه اطهار(ع)عنوان می‌کند و می‌نویسد: سیره ائمه به عنوان امتداد شکلی از حیات معقول بشری که همان نحوه زندگی پیامبر اکرم(ص) است،‌ همواره مورد توجه ایرانیان بوده است،‌ نحوه زندگی آن بزرگواران و رفتارهای فردی و اجتماعی آنان برای ایرانیان حتی در دوره و زمانه‌ای که شیعه به عنوان مذهب رسمی ایران قلمداد نمی‌شد، مایه الگوگیری و هدایت اخلاقی بود، از این رو مواجهه آن بزرگواران با واقعه عاشورا و احیاناً سهمی که ائمه(ع) برای هر از رویکردهای پیش گفته قائل بودند،‌ می‌تواند تصویری خردمندانه از کیفیت مواجهه با عاشورا در اختیار ما قرار دهد.

انتهای پیام/