برچسب: اخبار ادبیات و نشر

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ به دنبال  قطعی‌های برق و گاز واحدهای تولیدی در هفته‌های اخیر‌، تولید کاغذ چاپ و تحریر در کارخانه چوب و کاغذ مازندران متوقف شده است.

پیگیری‌های خبرنگار تسنیم نشان می‌دهد که کارخانه چوب و کاغذ مازندران به عنوان مهمترین شرکت تولیدی کاغذ چاپ و تحریر در ایران از هفته گذشته با قطع برق مواجه شده و خط یک خود را که به تولید کاغذ چاپ و تحریر اختصاص دارد،‌ خاموش کرده است.

هم‌چنین از امروز صبح سهمیه 10 مگاواتی برق به کارخانه اختصاص داده شده است که این سهمیه جوابگوی روشن کردن خط تولید یک نیست و تنها خط تولید دو این شرکت که به تولید کاغذ فلوتینگ اختصاص دارد،‌ روشن شده است. برای روشن کردن خط تولید ـ یک و از سر گرفتن تولید چاپ و تحریر سهمیه 20 مگاواتی برق نیاز است.

سرپرست تازه شرکت چوب و کاغذ مازندران برای ادامه‌دار شدن تولید چاپ و تحریر و عمل به تعهدی که کارخانه برای تامین کاغذ کتاب‌های درسی به وزارت آموزش تا پایان سال دارد،‌ مذاکرات برای افزایش سهمیه برق را آغاز کرده است.

  انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری تسنیم، آیین میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) بر پایه وقف‌نامه مرحوم حاج حسین آقا ملک، بنیانگذار و واقف کتابخانه و موزه ملی ملک در این مجموعه فرهنگی در تهران، برگزار می‌شود.

 این آیین به رسم هر ساله و به‌عنوان یکی از هشت آیین وقف‌نامه‌ای کتابخانه و موزه ملی ملک، با هدف گرامیداشت ولادت خجسته حضرت صدیقه کبری(س) و پاسداشت مقام زن، با برنامه‌های متنوع فرهنگی، یکشنبه دوم دی‌ماه 1403، از ساعت 15 در سالن اجتماعات این موقوفه اجرا خواهد شد و شرکت در آن برای عموم آزاد است.

در این مراسم از پنج بانوی تأثیرگذار در حفظ و معرفی میراث تمدن ایران اسلامی اعم از «پریسا اندامی، پیشکسوت موزه‌داری»، «زهره میرحسینی، پیشکسوت کتابداری»، «فریبا مجیدی، پیشکسوت مرمت آثار»، «زهرا زمرشیدی، اهداکننده آثار» و «شهین پزشکی، پژوهشگر منسوجات»، تقدیر خواهد شد. 

گشایش دومین نمایشگاه گزیده آثار اهدایی زنده‌یاد استاد حسین زمرشیدی با عنوان «گوهر گره 2»، از دیگر برنامه‌های ویژه این جشن میلاد حضرت فاطمه(س) در کتابخانه و موزه ملی ملک است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، هفتاد و هفتمین چاپ از کتاب “پایی که جاماند”، نوشته سید ناصر حسینی‌پور از سوی انتشارات سوره مهر روانه بازار نشر شد. 

ادبیات اردوگاهی از جمله شاخه‌های ادبیات جنگ و دفاع مقدس است که در یک دهه گذشته رشد قابل توجهی داشته است، از این منظر می‌توان کتاب “پایی که جاماند” را از نمونه‌های تأثیرگذار بر این حوزه دانست. 

کتاب «پایی که جا ماند» که یادداشت‌های روزانه‌ سید ناصر حسینی‌پور در اردوگاه‌ها و زندان‌های مخفی عراق است، یکی از شاخص ‏ترین آثاری است که شرح روزهای سخت اسارت در دست صدامیان و بعثیان عراقی را با روشی نوآیین و اثرگذار بر عهده دارد.

مولف این کتاب را از روی 23 برگ‌ه‏ای  یادداشت‌برداری کرده است که آنها را در دوران اسارت مخفیانه روی کاغذهای سیگار نوشته بوده، در عصای خود پنهان کرده تا به‌دست زندانبان‌ها نیفتد و بالاخره توانسته آنها را با خود به ایران بیاورد.

حسینی ‏پور مورخی است که در عین حال هنرمند هم هست. او در این اثر نوعی گزارشی داستانی از تاریخ اسارت به دست می‏دهد که تنها به وصف ظاهر اشتغال ندارد بلکه موشکافی‏ های روانی و بررسی انگیزه‏ های درونی و دریافت ریشه‌های هر رویداد را مطمح نظر قرار داده و مخاطب را با کنه حوادث آشنا می‏کند.

رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر این اثر فرموده‌اند: تاکنون هیچ کتابی نخوانده و هیچ سخنی نشنیده‌ام که صحنه‌های اسارت مردان ما در چنگال نامردمان بعثی عراق را، آن چنان که در این کتاب است به تصویر کشیده باشد… .

هرچند “پایی که جا ماند” بیان‌کننده گوشه‌ای از تاریخ دفاع مقدس و وقایع پیرامونی هشت سال جنگ تحمیلی است، اما از منظری دیگر روایتگر ظرفیت و توانایی انسان‌ها در مواجهه با دشوارترین لحظات است؛ آینه‌ای است که در آن ظرفیت وجودی انسان را از پشت دیوارهای بلند اسارت با همه محدودیت‌ها به تصویر می‌کشد و بازتاب می‌دهد؛ از این رو این نوع ادبیات را انسانی‌ترین نوع ادبی معرفی می‌کنند.

کتاب حاضر پس از اقبال مخاطبان ایرانی، به دیگر زبان‌ها از جمله عربی و اسپانیولی ترجمه و توزیع شده است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری تسنیم، استاد محمدعلی موحّد، ادیب، مولوی‌پژوه و حقوق‌دان و عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی چند روزی است که در بیمارستان بستری شده‌اند.

بنا به اطلاع نزدیکان ایشان، خوشبختانه روند درمانی استاد رضایت‌بخش است. اطلاعیهٔ زیر را کانال استاد منتشر کرده است:

با سلام خدمت دوستداران عزیز استاد موحّد

خدا را حمد و سپاس بسیار می‌گوییم که حال استاد عزیزمان رو به بهبود است و اندک کسالت باقی‌مانده نیز با الطاف الهی و دعای خیر شما عزیزان برطرف خواهد شد و استاد نازنین به زودی از بیمارستان مرخص خواهند شد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ادبیات داستانی در سال‌های گذشته با گذر از تجربیات موفق، توانسته رشد قابل توجهی در خلق آثار ماندگار در حوزه ادبیات دینی و آیینی داشته باشد. هرچند در این حوزه نیز همانند دیگر حوزه‌ها، آثار نازل نیز دیده می‌شوند، اما در مجموع می‌توان حوزه ادبیات داستانی آیینی و دینی را از نمونه‌های موفق پس از پیروزی انقلاب اسلامی به شمار آورد.

کتاب «به امید دیدار»، نوشته مریم شریف‌ رضویان، از جمله این آثار است که ششمین چاپ آن از سوی به‌نشر منتشر شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. کتاب حاضر، نگاهی دارد به زندگانی و زمانه حضرت زهرا(س) از دید زنی بت‌پرست. «اشواق»، شخصیت اصلی این کتاب، زنی است بت‌پرست که برای حفظ جان فرزند دختری که در شکم دارد، راهی مدینه می‌شود و این سفر آغازی است برای تحول روحی و اعتقادی او. او پس از مرگ شوهرش، برای در امان ماندن جان دختر سومش، رنج دوری از دیار خود یعنی مکه را به جان می‌خرد و راهی مدینه می‌شود. از قضا در این شهر همسایه پیامبر(ص) می‌شود و کم‌کم تحت تأثیر شخصیت ایشان و نحوه رفتار حضرت با دخترشان، حضرت فاطمه(س)، به اسلام می‌گرود.

کتاب در زمره آثار تاریخی و مذهبی نوشته شده و بازه زمانی هجرت پیامبر اکرم(ص) تا رحلت ایشان را دربرمی‌گیرد. نویسنده در این اثر دو نوع روایت احساسی و تاریخی را همزمان به پیش می‌برد. زبان ساده و در عین حال جذاب و از سوی دیگر، موفقیت شریف رضویان در شخصیت‌پردازی، سبب شده تا کتاب «به امید دیدار» به یکی از روایت‌های خواندنی درباره حضرت زهرا(س) تبدیل شود.

هرچند نویسنده کتاب را با هدف پرداختن به سیره بانوی دو عالم نوشته است، اما نگاه او به مسائل اجتماعی عصر جاهلی و بیان غیر شعاری او در مقایسه عصر جاهلی با دوره ظهور اسلام، ستودنی است. زن، به گواه تاریخ، در عصر جاهلی از جایگاه چندانی برخوردار نبوده و به اصطلاح شهروند دوم محسوب می‌شد. در جامعه‌ای که به جرم دختر بودن، بسیاری از حقوق از جمله حق حیات از دختران سلب می‌شد، اسلام در نگاهی مترقی، حقوق اولیه را به آنها بازگرداند و از همه مهمتر، به آنها کرامت بخشید. جامعه اسلامی رفته‌رفته پرورش استعدادهای زنانی را فراهم ساخت که تاریخ‌ساز شدند که نمونه والای آن را می‌توان در وجود مبارک حضرت زهرا(س) و حضرت خدیجه(س) دید.

نویسنده با همسایه قرار دادن اشواق، گویی دارد به صورت غیر مستقیم این دو جامعه را با یکدیگر مقایسه می‌کند؛ قیاسی به باریکی یک دیوار که مخاطب بدون آنکه احساس کند دارد پیام‌های شعاری دریافت می‌کند، با آن همراه می‌شود و تأیید می‌کند.

شریف رضویان درباره این بخش از رمان گفت: وضعیت زنان در زمان صدر اسلام و قبل از آن، وضعیت اسف‌باری بود. زنان در آن دوره مورد احترام نبودند و رسم زشتی در میان برخی از قبائل وجود داشت که وقتی صاحب دختری می‌شدند، آنقدر ناراحت می‌شدند که ترجیح می‌دادند او را به خاک بسپارند؛ البته برای این کار دلایلی داشتند که منطقاً قابل قبول نبود.

او ادامه داد: هرچند برخی از قبائل این کار را می‌کردند، اما کیفیت این عمل آنقدر زشت بوده که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است: « إِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ(8) بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ(9)(سوره تکویر).

نویسنده کتاب «به امید دیدار» ادامه داد: همین مسئله سبب شد من زنی را برای شخصیت داستانم انتخاب کنم که صاحب دخترانی است و دختری در شکم دارد و می‌داند که وقتی او به دنیا بیاید، بزرگ قبیله که اتفاقاً پدر شوهرش است، او را زنده به گور خواهد کرد؛ داستان به همین جهت با این سختی‌ها و مبارزه او با این سختی‌ها شروع می‌شود.

اما نوشتن درباره تاریخ صدر اسلام و به ویژه زندگی بانوی دو عالم(س) دشواری‌های خاص خود را دارد؛ به طوری که برخی از نویسندگان از جمله سعید تشکری آن را به مثابه راه رفتن روی تیغ تشبیه کرده‌اند. شریف رضویان در این‌باره گفت: رمان‌های تاریخی که درباره معصومین(ع) نوشته می‌شوند، شامل اسثنائاتی هستند؛ به این معنی که وقتی درباره معصومین(ع) می‌نویسم، اجازه نداریم که اعمال یا گفتاری راه به آنها نسبت دهیم و اجازه نداریم در ذهن این بزرگواران برویم. از سوی دیگر، اطلاعات مستقیم چندانی درباره حضرت فاطمه(س) در دست نیست؛ به طوری که درباره زندگی ایشان کل و لب مطالبی که در تحقیقات جمع‌آوری کردم، شاید 30-40 صفحه بیشتر نشد؛ به همین جهت تصمیم گرفتم یک شخصیت خیالی خلق کنم و از دید او، حضرت زهرا(س) را مورد نظر قرار دهم و به زندگی ایشان بپردازم.

این نویسنده یادآور شد: اطلاعاتی که برای نوشتن این کتاب جمع‌آوری کردم، به مثابه دریایی بود که باید گوهرهای خودم را از این دریا صید می‌کردم و به آنها می‌پرداختم. در این کتاب، به فرازهای مهمی از زندگی بانوی دو عالم اشاره شده است. من در این کتاب از ورای چند حجاب به زندگی ایشان پرداخته و از زاویه دید اشواق درباره بانوی دو عالم صحبت کرده‌ام.

او درباره ویژگی‌های شخصیتی «اشواق» نیز توضیحاتی داد و اضافه کرد: برایم مهم بود شخصیتی که انتخاب می‌کنم، با شعور و اهل تفکر باشد. اشواق در مسائل اساسی هستی مانند آفرینش، مرگ، زندگی و … تأمل می‌کند؛ با اینکه او زنی است که در دوران جاهلی زندگی می‌کرده و سواد نداشته است. او اهل شعر بود و شعر بزرگان شعر عرب را از بر داشته است. چنین زنی در قبیله خود با مشکلی مواجه می‌شود و تصمیم می‌گیرد که به سفر برود.

به گفته نویسنده «به امید دیدار»؛ اشواق در این سفر از نظر روحی و اعتقادی تغییراتی شگرفی پیدا می‌کند و وقتی به مدینه می‌رود و در جوار خانه حضرت زهرا(س) سکنی می‌گزیند، با دیدن ویژگی‌های حضرت و رفتار پیامبر(ص) با دخترش شیفته اسلام می‌شود. او که جز اهانت از جامعه خود ندیده بود، جذب این دین می‌شود و با رحلت حضرت زهرا(س) به اسلام می‌گرود و برای نشان دادن چهره حقیقی اسلام و بانوی دو عالم، به قبیله خود برمی‌گردد.

کتاب «به امید دیدار» از سوی انتشارات به‌نشر در 328 صفحه، قطع رقعی با قیمت 180 هزار تومان منتشر شده است.علاقه‌مندان می‌توانند با مطالعه کتاب و شرکت در مسابقه «به امید دیدار» از جوایز این دوره مسابقات از جمله 10 میلیون تومان جوایزنقدی به همراه 10 بسته متبرک رضوی بهره‌مند ‌شوند.

انتهای پیام/

 

 

 

خبرگزاری تسنیم،‌ محمدمهدی سیدناصری؛ پژوهشگر حقوق بین‌الملل کودکان:

ظهور هوش‌مصنوعی و نفوذ فناوری در زندگی بشر، به‌ویژه در دوران کودکی، دنیای ما را به لحظه‌ای بحرانی رسانده است که می‌توان آن را «آخرالزمان اجتماعی» نامید؛ جایی که تعاملات انسانی در سایه‌ تعاملات دیجیتال رنگ می‌بازد. با تحلیل داده‌های علمی و مفاهیم فلسفی، نشان داده می‌شود که بدون توسعه‌ فرهنگ دیجیتال و بازتعریف مفهوم هوش اجتماعی در دوران هوش مصنوعی، جامعه با چالش‌هایی غیرقابل‌جبران روبرو خواهد شد. در دنیای امروز، هوش‌مصنوعی نه‌تنها یک ابزار، بلکه مفهومی فرهنگی است که شیوه‌ اندیشیدن، تعامل و آموزش را بازتعریف کرده است.

کودکان، به‌عنوان نخستین نسل «دیجیتال بومی»، در محیطی رشد می‌کنند که نه‌تنها وابسته به فناوری است، بلکه توسط آن شکل می‌گیرد. اما پرسش اساسی این است؛ آیا این تحولات در حال ساختن نسلی هوشمندتر است یا نسلی که از هوش اجتماعی و عاطفی تهی شده و در مسیر «آخرالزمان اجتماعی» گام برمی‌دارد؟

فرهنگ دیجیتال مفهومی نوظهور است که استفاده از فناوری را نه به‌عنوان ابزار، بلکه به‌عنوان زیربنای شکل‌گیری ارزش‌ها و رفتارها بررسی می‌کند. در این میان، هوش اجتماعی، که بر پایه‌ تعاملات انسانی، همدلی و توانایی مدیریت روابط بنا شده است، در تقابل با هوش‌مصنوعی قرار می‌گیرد؛ سیستمی که فاقد عاطفه و فهم انسانی است.

پرسش اساسی اینجاست؛ اعتیاد به فضای مجازی: اختلالی فرهنگی است یا نتیجه‌ای فناورانه؟

اعتیاد کودکان به فضای مجازی نه‌تنها یک مسئله‌ روان‌شناختی بلکه یک پدیده‌ فرهنگی است. فضای مجازی به مثابه یک «مکان»، تعاملات اجتماعی را از دنیای واقعی جدا کرده و کودکان را به سمت روابط غیرمستقیم سوق داده است. از سوی دیگر، الگوریتم‌های هوش‌مصنوعی که محتوا را مدیریت می‌کنند، با تقویت‌ رفتارهای اعتیادی، نقش مهمی در این فرآیند دارند. هوش اجتماعی که بر پایه‌ تعاملات واقعی و چهره‌به‌چهره توسعه می‌یابد، در دنیای دیجیتال به حاشیه رانده شده است. کودکان معتاد به فضای مجازی زمان کمتری را برای تجربه همدلی، حل تعارض و یادگیری مهارت‌های اجتماعی صرف می‌نمایند. این کمبود تجربه باعث می‌شود که نسل آینده توانایی برقراری روابط مؤثر را از دست بدهد.

هوش‌مصنوعی: تهدید یا فرصت؟

هوش‌مصنوعی، علی‌رغم نقش مخرب در تشدید اعتیاد دیجیتال، می‌تواند به‌عنوان یک ابزار آموزشی جهت تقویت هوش اجتماعی نیز به کار رود. برای‌مثال، برنامه‌های آموزشی مبتنی بر هوش‌مصنوعی می‌توانند با شبیه‌سازی موقعیت‌های اجتماعی، کودکان را به تمرین همدلی و مهارت‌های ارتباطی ترغیب کنند، اما این امر مستلزم مدیریت دقیق فرهنگی و اخلاقی است.

آخرالزمان اجتماعی: استعاره یا واقعیت؟ ظهور هوش‌مصنوعی و گسترش فضای مجازی را می‌توان به‌عنوان نشانه‌ای از یک «آخرالزمان اجتماعی» تعبیر کرد؛ جایی که ارزش‌های انسانی در معرض خطر قرار گرفته و کودکان، به جای رشد در بستر ارتباطات انسانی، به موجوداتی منفعل در دنیای فناوری تبدیل می‌شوند. جهان آینده مستلزم باز تعریف فرهنگ دیجیتال است، فرهنگی که در آن استفاده از فناوری با اهداف انسانی همسو شود.

این فرهنگ باید به والدین و مربیان آموزش دهد که چگونه کودکان را در استفاده از فناوری هدایت کنند. همچنین، توسعه‌ برنامه‌های هوش‌مصنوعی می‌بایست به گونه‌ای باشد که به جای تشدید اعتیاد دیجیتال، تعاملات انسانی و هوش اجتماعی را تقویت کند.

در عصر هوش مصنوعی، جامعه‌ انسانی در نقطه‌ای حساس از تاریخ خود قرار گرفته است. اعتیاد کودکان به فضای مجازی نه‌تنها تهدیدی برای سلامت روانی و اجتماعی آنان، بلکه زنگ خطری برای ارزش‌های فرهنگی و انسانی است. با این حال، از طریق توسعه‌ فرهنگ دیجیتال و استفاده آگاهانه از فناوری، می‌توان این چالش را به فرصتی جهت تقویت مهارت‌های انسانی تبدیل کرد.

انتهای پیام/