بنابراین لطفاً در اطلاعرسانی این موضوع به علاقهمندان ادبیات ما را یاری کنید. این بررسی این امکان را فراهم می آورد تا خواننده از زاویه ای تاریخی به پیدایش، روند تغییرات و تحول نظریه پردازی در حوزه نقد ادبی بنگرد. دانته اما زبان عامه را در خور نگارش ادبی آثار می داند و فیلیپ سیدنی: غایت اصلی شعر را تعلیم و القای لذت بیان می کند و اعلام می کند که شعر بیش از علوم و سایر هنرها، تجسم حقیقت است. حافظ تقدیرگرایی جزم اندیش نیست بلکه آزادمنشی متوکل به قضا و قدر الهی است، او مرحله تکمیل سیر متعالی شخصیت انسانی در تقوی و دانش را توکل می داند و تکیه صرف به دانش و اعمال بشری را حتی کفر می پندارد اما از منظری دیگر خود را نوشنده باده الهی الست می داند و در برابر رضای خدا دم برنمی آرد. کتاب حاضر تلاش می کند طرحی از چهره نقد ادبی در روسیه ترسیم کند؛ بدین منظور پس از ارائه مختصر توضیحی درباره مفهوم نقد و انواع نقد، دوره های مختلف نقد ادبی در تاریخ ادبیات روسیه ـ از قرن هجدهم تا امروز ـ مورد بررسی قرار گرفته اند.
Post h as been generated by G SA C ontent G enerator DE MO .
داستان این فیلم وسترن و عاشقانه آمریکایی درباره دختر هشت سالهای بنام سارا است که در کودکی و در دهه ۱۸۵۰ بعد از مرگ مادرش توسط فرد ظالمی فروخته میشود. دیگر نکتهی جذاب شعر نو این است که اولین بار در تاریخ شعر فارسی، سبکی شعری دارای مانیفست میشود. اما دورهی بازگشت ادبی از آن جهت در تاریخ شعر فارسی اهمیت دارد که گرچه چیزی جدید به ادبیات اضافه نکرد. هر چند «رمان تاریخی» یکی از انواع حکایتها است؛ اما به اعتبار اینکه رمانها روایتی در گذشتهاند، همگی تاریخی محسوب میشوند. فارابی دربارهٔ شعر دو اثر از خود بهجای گذاشتهاست، یکی مقالة فی قوانین صناعة الشعراء و دیگری کتاب الشعر که آخرین مبحث در جلد اول از مباحث منطقی فارابی است. نویسندگان دیگری چون بهآذین، رضا مرزبان و نادر ابراهیمی نیز از زبان تمثیل برای بیان رمانتیک، خیالانگیز و افسانهای استفاده کردند. حافظ در بکارگیری انواع علوم بلاغی و صنایع ادبی از بدیع و بیان و معانی از همه شعرای قبل از خود و معاصران گوی سبقت برد و پس از او نیز کسی به پای او نرسیده است.حافظ از ایهام بیشتر از همه صنایع استفاده کرده است به گونه ای که جزء مختصات سبکی او درآمده است و عده ای معتقدند که حافظ نخست بار این صنعت را کشف کرده است و ظرفیت های هنری آن را دریافته است.همان گونه که گفته شد در بدیع معنوی بیشتر به ایهام و انواع آن پرداخته و در بدیع لفظی به انواع جناس، در بیان عمده توجه او به استعاره است و از طرف دیگر تلمیح و طنز زیور اشعار او گردیده است.
حافظ غزل فارسی را به آن درجه از کمال رسانیده که پس از او همه قریحه آزمایان در برابر والایی و کمال هنری سخنش اظهار درماندگی کرده اند شاید به همین اعتبار است که برخی او را خاتم شعرای ایران می دانند و برآنند که پس از او سخن پارسی رو به انحطاط و زوال رفته است.سبک شاعری او تازگی دارد پیشینیان وقتی غزل می گفتند یا عاشقانه بود یا عارفانه. اوج غزل های تلفیقی عارفانه و عاشقانه در اشعار حافظ متبلور است.از شعرای برجسته این دوره که بسیاری از آنها الهام بخش حافظ شدند، خواجوی کرمانی، عماد فقیه کرمانی، سلمان ساوجی، ناصر بخارایی را می توان نام برد اما حافظ از بزرگان ادب فارسی که قبل از خود می زیستند نیز بهره برده و تاثیر مستقیم آنها در اشعارش مشهود است. که بسیاری از منتقدین با غلط دانستنِ برچسب هندی بر این سبک، آن را به نام «سبک اصفهانی» میخوانند.
محال است، کتابخوان باشید و نام لئو تولستوی بزرگ را نشنیده باشید. خصوصیات لفظی بسیاری در شعر حافظ وجود دارد، از جمله چیزهای دیگری که به نظرم رسید و جا دارد پیرامون آن کار بشود، استفاده شجاعانه و باظرافت او از لهجه محلی است، یعنی از لهجه شیرازی. در میکده ۴ مجدداً تغییرات دلنشین دیگری در فال حافظ ایجاد شده تا بیش از پیش به گرفتن فال از روی کتاب شباهت داشته باشد. ضمناً دورهی مشروطه، اولین نقطهای از تاریخ ادبی ایران است که تضارب آرا پیش میآید. وی همچنین نظریههای خاص نویسنده و زیباشناسی و بوطیقای او را بیان میدارد، آن گاه بازتاب همه آنها را در آثار دیگران بررسی میکند .نقد تئاتر، مقوله تاریخ ادبیات، جامعهشناسی ادبیات، زبانشناسی و نشانهشناسی ادبیات از دیگر مباحث این کتاب است .این اثر در ده فصل به چاپ رسیده که عناوین آن بدین قرار است :فورمالیستهای روس، نقد در آلمان، نقد مبتنی بر آگاهی، نقد دنیای خیال، نقد روان کارانه، جامعهشناسی ادبیات، زبانشناسی و ادبیات، نشانهشناسی ادبیات، بوطیقا و نقد تکوینی .در انتهای کتاب نتیجه مباحث، کتابنامه، واژه نامه فارسی به فرانسه، و فهرست نامها به طبع رسیده است .